زمینه و هدف: امروزه تحریک الکتریکی با فرکانس پایین (LFS) به عنوان یکی از درمانهای صرع در حیوانات آزمایشگاهی و بیماران صرعی مورد استفاده قرار می گیرد. در مطالعه حاضر نقش سرین-ترئونین پروتئین فسفاتازها طی اثرات مهاری LFS بر بروز تشنجهای ناشی از کیندلینگ مسیر پرفورنت مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش کار: در این مطالعه آزمایشگاهی از 64 سر موش های صحرایی نر بالغ نژاد Wistar جهت بررسی تحریک مسیر پرفورنت و با استفاده از پروتکل کیندلینگ سریع (6 تحریک روزانه) استفاده شد.LFS  (فرکانس 1 هرتز) بلافاصله پس از قطع تحریکات کیندلینگ اِعمال می گردید. Fk506 (1 میکرومولار به صورت تزریق داخل بطنی) به عنوان مهار کننده سرین-ترئونین فسفاتاز نوع PP2B و Okadaic acid 1 Fk506 (1 میکرومولار به صورت تزریق داخل بطنی) به عنوان مهار کننده سرین-ترئونین فسفاتاز نوع PP1/2A هر روز 10 دقیقه قبل از شروع پروتکل تحریک به داخل بطن چپ تزریق می شد. تفاوت آماری در میزان تخلیه های متعاقب روزانه بین گروههای آزمایشی با استفاده از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس محاسبه گردید و برای مقایسه وقوع مراحل پنج گانه تشنج از آزمون غیر پارامتریک Kruskal-Wallis و آزمون Mann-Whitney استفاده شد. P<0.05 به عنوان حداقل سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: اعمال LFS بلافاصله بعد از تحریکات کیندلینگ به طور معناداری بروز تشنجات کیندلینگ و مراحل مختلف تشنجات کیندلینگ را به تاخیر انداخت. به علاوه LFS مجموع تخلیه های متعاقب طی روزهای تحریک را به طور معناداری کاهش داد. تزریق هیچکدام از FK506 و یا Okadaic acid به داخل بطن چپ تاثیر معناداری بر اثرات مهاری LFS روی پارامترهای تشنجی نداشت.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که فعال شدن سرین-ترئونین فسفاتازها (PP1/2A, PP2B) که نقش اساسی در تضعیف قدرت سیناپسی ایجاد شده توسط LFS را دارند، هیچ نقشی در اثرات مهاری LFS بر تشنجات ناشی از کیندلینگ مسیر پرفورنت ندارند.

زمینه و هدف: اعمال تحریک الکتریکی با فرکانس پایین (LFS) باعث ایجاد اثرات ضد تشنجی می شود. در این تحقیق، تاثیر فرکانس های مختلف LFS بر اثر ضد تشنجی آن با بررسی تغییرات رفتاری و فراساختاری در مدل صرعی کیندلینگ، مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از 45 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 280-250 گرم استفاده شد. برای ایجاد تشنج در حیوانات، الکترود تحریکی در مسیر پرفورنت و الکترود ثبات در ژیروس دندانه دار قرار گرفت. حیوانات به روش ایجاد کیندلینگ سریع تحریک شدند. در گروه های مختلفی از حیوانات، به دنبال تحریکات کیندلینگ،LFS  با فرکانس های مختلف (0.5، 1 و5  هرتز) اعمال شده و اثر آن در روند کیندلینگ (با مطالعه رفتاری و الکتروفیزیولوژیک) بررسی شد. پس از هفت روز تحریک، حیوانات کشته شده و از ناحیه ژیروس دندانه دار برای بررسی های میکروسکوپ الکترونی نمونه گیری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های واریانس یک طرفه و دو طرفه، LSD، کروسکال والیس ومن ویتنی یو و نرم افزاراستاتیستیکا نسخه 2 استفاده شد. یافته ها: اعمال فرکانس های مختلف LFS اثرات مهاری بر روند کیندلینگ داشت و مجموع مدت زمان تخلیه های متعاقب و همچنین متوسط تعداد تحریکات برای بروز مراحل تشنجی 4 و 5 را به صورت معناداری کاهش داد. به علاوه، اعمال فرکانس های مختلف LFS مانع از افزایش ضخامت غشای پس سیناپسی و ایجاد سیناپس های مقعر شکل می گردد اما تفاوتی بین اثر ضد تشنجی LFS در فرکانس های مختلف دیده نشد. نتیجه گیری: اعمال LFS می تواند با جلوگیری از بروز تغییرات فراساختاری در طی پدیده کیندلینگ، از افزایش تحریک پذیری نورون ها جلوگیری کرده و باعث ایجاد اثرات ضد تشنجی شود.

زمینه و هدف: اخیرا تحریک با فرکانس پایین (LFS) به عنوان یکی از راه های ضد تشنجی در مورد سندرم های صرعی مقاوم به درمان از جمله صرع لوب گیجگاهی پیشنهاد شده است. تا کنون در اکثر مطالعات بالینی و تحقیقاتی ناحیه هدف برای اعمال LFS همان ناحیه کانون تشنج بوده است. با توجه به نقش ناحیه شکنج دندانه دار در گسترش تشنجات سیستم لیمبیک، در این مطالعه تاثیر اعمال LFS به شکج دندانه دار بر تشنجات ناشی از کیندلینگ آمیگدال مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: برای ایجاد کیندلینگ، در موش های صحرایی نر نژاد ویستار با استفاده از دستگاه استریوتاکسی یک الکترود سه قطبی در ناحیه قاعده ای - جانبی آمیگدال سمت راست و یک الکترود دو قطبی در ناحیه شکنج دندانه دار در همان طرف قرار داده شد. پس از یک دوره بهبودی ده روزه، حیوانات در دو گروه قرار گرفتند. حیوانات گروه کیندل (n=6)، تحریکات کیندلینگ را به صورت روزانه دریافت می کردند تا زمانی که مرحله 5 تشنج را نشان دهند. در حیوانات گروه کیندل LFS+ (n=6) روزانه یک دقیقه پس از پایان تحریکات کیندلینگ، تحریکات LFS به ناحیه شکنج دندانه دار اعمال می شد. تاثیر LFS بر مراحل رفتاری تشنج ها و مدت زمان امواج تخلیه متعاقب در دو گروه با استفاده از آزمون ناپارامتری Kruskall Walllis و آزمون ANOVA دو طرفه از نوع Repeated  Measures با هم مقایسه گردید و (0.05>P) به عنوان حداقل سطح معنی دار بودن در نظر گرفته شد.یافته ها: مدت زمان لازم برای کیندل شدن حیوانات گره کیندل 12 روز بود، اما حیوانات گروه کیندل+LFS پس از گذشت 12 روز فقط تا مرحله 2 تشنج رسیدند. اعمال تحریکات LFS در مقایسه با گروه کیندل، به طور معنی داری از پیشرفت مراحل رفتاری تشنج و افزایش مدت زمان امواج تخلیه متعاقب در طی روند کیندلینگ جلوگیری کرد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اعمال LFS به ناحیه شکنج دندانه دار می تواند یک راه موثر برای کنترل تشنجات ناشی از کیندلینگ باشد و شواهد بیشتری فراهم می کند که نشان می دهد علاوه بر کانون تشنج، اعمال LFS به نواحی دخیل در انتشار تشنج نیز می تواند اثر ضدتشنجی داشته باشد.

مقدمه: اثرات درمانی استفاده از تحریک الکتریکی با فرکانس پایین (LFS) در بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان در حال مطالعه است. یکی از مکانیسم های عمل LFS فعال کردن گیرنده هایی است که به پروتیین های Gi مرتبط هستند، در این تحقیق تغییر بیان پروتیین های RGS4 و RGS10، به دنبال ایجاد اثرات ضد تشنجی LFS بررسی شد.روش ها: حیوانات با روش کیندلینگ سریع با تحریکات الکتریکی مسیر پرفورنت کیندل شدند. LFS هر روز پس از اتمام تحریک کیندلینگ اعمال می شد. بعد از اتمام ثبت ها از ناحیه شکنج دندانه دار نمونه برداری شد و با روش وسترن بلات تغییر بیان پروتیین های RGS4 وRGS10 LFS  بررسی شد.یافته ها: اعمال LFS به مسیر پرفورنت روند کیندلینگ را به طور بارزی به تاخیر انداخت و تعداد تحریکات لازم برای رسیدن به هر یک از مراحل مختلف تشنج را افزایش داد. همچنین به دنبال اعمال LFS مدت زمان امواج تخلیه های متعاقب به طور معنی داری کاهش یافت. اعمال LFS پس از تحریکات کیندلینگ بیان پروتیین های RGS4 و RGS10 راکاهش داد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد LFS اثر ضد تشنجی معنی داری بر تنشجات القا شده توسط کیندلینگ مسیر پرفورنت دارد. اعمال LFS پس از تحریکات کیندلینگ بیان RGS4 و RGS10 را کاهش داد. بنابراین، با کاهش بیان این پروتیین ها مسیرهای داخل سلولی مرتبط با Gi مدت زمان بیشتری فعال می مانند.

مقدمه: مطالعات قبلی نشان داده است که تحریکی الکتریکی با فرکانس پایین اثر مهاری بر روند کیندلینگ دارد، اما مکانیسم این پدیده هنوز به درستی مشخص نیست. در مطالعه حاضر اثر تحریک الکتریکی با فرکانس پایین (LFS) مسیر پرفورنت بر تشنجات القا شده توسط کیندلینگ مسیر پرفورنت، بر فعالیت سیناپسی ناحیه ژیروس دانه دار مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: حیوانات با تحریک الکتریکی مسیر پرفورنت کیندل شدند. در گروهی از حیوانات (n=6) پس از هر بار تحریک کیندلینگ، تحریک با فرکانس پایین (200 پالس با فرکانس 1Hz که مدت زمان هر پالس 0.1ms و شدت بین 150-50 میکروآمپر بود) اعمال می شد. حیوانات گروه کنترل فقط تحریکات کیندلینگ (n=8) و یا (n=4) LFS دریافت می کردند. در تمام حیوانات، پتانسیل های میدانی و تحریکات زوج پالس هر روز قبل از شروع تحریکات کیندلینگ ثبت می شدند.یافته ها: اعمال تحریک با فرکانس پایین به مسیر پرفورنت به طور معنی داری روند کیندلینگ را به تعویق انداخت و تعداد تحریکات لازم برای رسیدن به مراحل مختلف تشنج را افزایش داد [F(4, 60)=10.9, P<0.001]. اعمال تحریک الکتریکی با فرکانس پایین از افزایش شیب پتانسیل های میدانی برانگیخته و دامنه اسپایکهای تجمعی نیز جلوگیری کرد %88.6±1.7), (P<0.001) افزایش سیب پتانسیل های میدانی و 2.3±94% افزایش دامنه اسپایکهای تجمعی در گروه کیندل و 0.05±3.5% افزایش شیب پتانسیل های میدانی و 0.1±12.3 کاهش دامنه اسپایکهای تجمعی در گروه کیندل LFS+ ایجاد شد). به علاوه، تحریک الکتریکی با فرکانس پایین به طور معنی داری از افزایش یافتن میزان تضعیف زوج پالس (paired pulse depression) توسط کیندلینگ، جلوگیری کرد (P<0.01).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، پیشنهاد می شود که تحریکی الکتریکی با فرکانس پایین مسیر پرفورنت اثر ضد تشنجی معنی داری بر تشنجات القا شده توسط کیندلینگ مسیر پرفورنت دارد و این اثر از طریق مهار انتقال سیناپسی در ناحیه شکنج دانه دار صورت می گیرد. همچنین تحریک الکتریکی با فرکانس پایین از افزایش جبرانی در تضعیف زوج پالس در طی روند کیندلینگ جلوگیری می کند.

صرع یکی از شایع ترین بیماری های عصبی است که هنوز روش قطعی برای درمان آن شناخته نشده است. راه اصلی درمان و کنترل تشنج های صرعی دارو درمانی است با این حال حدود 20 تا 30 درصد بیماران صرعی نسبت به درمان های دارویی مقاوم هستند و نیاز به راه های درمانی دیگری دارند. یکی از روش های درمانی نوین تحریکات عمقی مغز است. اما هنوز به سوالاتی اساسی از قبیل این که کدام ناحیه مغزی هدف مناسبی برای تحریک می باشد، کدام الگوی تحریک بهترین اثر درمانی را ایجاد می کند و مکانیسم احتمالی اثرات ضدتشنجی تحریکات عمقی مغز چیست، پاسخ روشنی داده نشده است. با استفاده از مدل های آزمایشگاهی صرع و تشنج نشان داده شده است که تحریکات الکتریکی با فرکانس کم (Low Frequancey Electrical Stimulation, LFS) یکی از الگوهای موثر تحریکات عمقی مغز برای کاهش شدت تشنج است. مکانسیم های دخیل در ایجاد اثرات ضد تشنجی LFS به طور کامل شناخته نشده است. در این مقاله با مروری بر مطالعات قبلی، به بررسی اثرات ضد تشنجی LFS و مکانیسم های احتمالی دخیل در آن و نیز تغییرات مشاهده شده در فعالیت نورون های مغزی به دنبال اعمال LFS خواهیم پرداخت.